🌪️ Bajki O Siusianiu Na Nocnik

napisał/a: ~Jarek P." 2009-09-10 22:43 Kurcze, niby wszystko już na ten temat na grupie było, ale jednak... Wyjątek ma w tej chwili lat 2 i 8 miesięcy i własnie poszedł do przedszkola. Odpieluchowany był w sumie miesiąc wcześniej, ale za to był to wielki sukces, bo wczesniej długo indoktrynowany, że powinien wołać, że do przedszkola nie przyjmą go w pieluszce, że tylko małe dzidziusie, wiadomo. W rezultacie, w momencie kiedy nadszedł TEN DZIEŃ (urlop spędzany na działce moich rodziców, gdzie można było go puścić boso i w samych majtach), w zasadzie w przeciągu jednego czy dwóch dni przestawił się na dziecko, które oczywiście czasem się zapomniało, ale generalnie wołało o swoich potrzebach, wręcz aż za często (o siusiu potrafił wołać co godzinę, za każdym razem wysikując po kilka kropli). I tak to sobie trwało aż do czasu pójścia do przedszkola. Wyjątek jest jedynakiem, od innych dzieci stroni, a wręcz się ich boi, co prawda w przedszkolu się jakoś odnajduje, ale pójście tam było dla niego wielkim stresem. Rezultat jest taki, że po pierwsze w przedszkolu nie załatwia się wcale, wstrzymując aż do czasu odebrania i doprowadzenia do domu (przedszkolanki uczulone na ten problem usiłowały go nawet wysadzać na kibelek, ale mówią, że protestował i nie chciał), w domu natomiast kompletnie się uwstecznił, nie woła że chce na nocnik wcale, leje w gacie, o twardszych potrzebach nie wspominając. W dodatku mamy nieodparte wrażenie, że robi to specjalnie (zwraca na siebie uwagę? Chce w ten sposób zrobić na powrót nynanego dzidziusia, który jest cały czas z mamą i nie chodzi do przedszkola?), bo pytany, czy chce siku, na ogół twierdzi, że nie, po czym za chwilę potrafi lejnąć po nogach. Póki co usiłujemy to przeczekać, po prostu go co pół godziny ktoś pyta, czy nie chce na nocnik (czasem zdarza się odpowiedź twierdząca), a jeśli czas od ostatniego sikania jest zbyt długi, jest na ten nocnik sadzany czy chce czy nie chce (nie, nie siłą, to tylko kwestia zignorowania zaprzeczeń i zaprowadzenia do łazienki, dalej już jest samoobsługowo). Na dniach integracyjnych oglądał przedszkolne kible bez problemu, korzystać nie chciał, ale siedział na tronie (w spodniach i wtedy jeszcze w pielusze), niemniej dziś przedszkolanka mówiła żonie, że zaobserwowała, jak Wyjątek drzwi od przedszkolnej łazienki obchodzi łukiem, więc może jednak jakaś obawa? Wypytywany o to konsekwentnie zmienia temat, zresztą pytany, czy w przedszkolu siusiał, też zawsze twierdzi, że tak. Po pierwszym dniu samodzielnie spędzonym w przedszkolu przedszkolanka mówiła, że zawołął siku i że z jej pomocą zrobił bez problemu, ale obecnie nam twierdzi, że on nie robił tam nigdy. To sprzeczne, wiem, ale myślę, że wtedy, pierwszego dnia, ona jeszcze nie rozróżniała dzieci i albo go z kimś pomyliła, albo udzieliła nam na nasze pytanie odpowiedzi "oczekiwanej" dla własnego świętego spokoju. Moje pytania: - coś z tym da się zrobić aktywnie, czy jedynie można zaciskając zęby ścierać podłogę, prać gacie i przeczekiwać, aż się tam zadomowi na tyle, że zacznie i z kibla korzystać? - obecnie, w ramach dodatkowych bodźców przekonujących, ma embargo na swoje ulubione płyty DVD z bajkami ("włączymy bajkę w nagrodę, jak choć raz sam zawołasz, że chcesz na nocnik"), czy to słuszna polityka, czy tylko pogłębianie stresu? Pewnie to drugie, ale kurcze, nie możemy się oprzeć wrażeniu, że sikanie w majty w domu odbywa się specjalnie, na pokaz, a to trudno zostawić bez reakcji. J. napisał/a: ~MONI| 2009-09-11 08:37 Użytkownik "Jarek P." napisał w wiadomości > Kurcze, niby wszystko już na ten temat na grupie było, ale jednak... > > Wyjątek ma w tej chwili lat 2 i 8 miesięcy i własnie poszedł do > przedszkola. Odpieluchowany był w sumie miesiąc wcześniej, ale za to był > to wielki sukces, bo wczesniej długo indoktrynowany, że powinien wołać, że > do przedszkola nie przyjmą go w pieluszce, że tylko małe dzidziusie, > wiadomo. W rezultacie, w momencie kiedy nadszedł TEN DZIEŃ (urlop spędzany > na działce moich rodziców, gdzie można było go puścić boso i w samych > majtach), w zasadzie w przeciągu jednego czy dwóch dni przestawił się na > dziecko, które oczywiście czasem się zapomniało, ale generalnie wołało o > swoich potrzebach, wręcz aż za często (o siusiu potrafił wołać co godzinę, > za każdym razem wysikując po kilka kropli). > > > I tak to sobie trwało aż do czasu pójścia do przedszkola. >............ > > Moje pytania: > - coś z tym da się zrobić aktywnie, czy jedynie można zaciskając zęby > ścierać podłogę, prać gacie i przeczekiwać, aż się tam zadomowi na tyle, > że zacznie i z kibla korzystać? > - obecnie, w ramach dodatkowych bodźców przekonujących, ma embargo na > swoje ulubione płyty DVD z bajkami ("włączymy bajkę w nagrodę, jak choć > raz sam zawołasz, że chcesz na nocnik"), czy to słuszna polityka, czy > tylko pogłębianie stresu? Pewnie to drugie, ale kurcze, nie możemy się > oprzeć wrażeniu, że sikanie w majty w domu odbywa się specjalnie, na > pokaz, a to trudno zostawić bez reakcji. > > J. każde dziecko jest inne i ten czas zanim zupełnie zdecyduje się na nocnik róznie trwa, poza tym przedszkole to duzy stres i tyle nowego, uwstecznienie w kwestiach nocnikowych jest bardzo częste. Zamiast karać, lepszym sposobem jest wymyslanie sposobów aby pozytywnie wzmocnić to załatwianie sie do nocnika. Sam zauważyłeś że sika w majty na pokaz, staraj sie tego nie zauważać a raczej nie reagować jakoś emocjonalnie w obecności dziecka, jak załatwi się do nocnika wtedy okazujcie swoje emocje/radość. Lepiej załozyć że generalnie cały czas dzieci motywuje do działnia uwaga/emocje rodzica, a czy to jest radość za sikanie w nocnik, czy złość za sikanie w majty nie ma to znaczenia - grunt że czuje sie zauważone. Z tego co zaobserwowałam na tamtym etapie u moich dziewczyn - jak rodzic zupełnie nie reaguje ani pozytywnie ani negatywnie, nie ma co sobie danym tematem głowy zawracać. Praca, działanie, uwaga dziecka jest tam gdzie są emocje. I to od ciebie zalezy jakie emocje będzie dziecko obserwować i w jakich okolicznościach, nad czym bedzie bardziej pracować. Pozdrawiam Monika napisał/a: ~krys 2009-09-11 09:35 "Jarek P." wrote: > - coś z tym da się zrobić aktywnie, czy jedynie można zaciskając > zęby ścierać podłogę, prać gacie i przeczekiwać, aż się tam zadomowi > na tyle, że zacznie i z kibla korzystać? > - obecnie, w ramach dodatkowych bodźców przekonujących, ma embargo > na swoje ulubione płyty DVD z bajkami ("włączymy bajkę w nagrodę, > jak choć raz sam zawołasz, że chcesz na nocnik"), czy to słuszna > polityka, czy tylko pogłębianie stresu? Pewnie to drugie, ale > kurcze, nie możemy się oprzeć wrażeniu, że sikanie w majty w domu > odbywa się specjalnie, na pokaz, a to trudno zostawić bez reakcji. Moim skromnym zdaniem, opartym na doświadczeniu zaparć nawykowych, moglibyście sprobować podejść do problemu odwrotnie. Pogadać z Wyjątkiem, pomóc mu określić powód jego stresu (Wiem, że jest ci trudno odnaleźć się w przedszkolu, że nie podoba ci się, że nie jesteś ciągle z mamą, że co tam jeszcze podejrzewacie go jest ciężko, kiedy zmienia pracę, otoczenie, ja - rodzic, też się denerwuję, kiedy idę w nowe, nieznane miejsce. I pewnie jest ci niewygodnie w posikanych majtach, etc.) Po takiej rozmowie sprobujcie zmienić taktykę - nie zwracać uwagi na to, że się posikał, zapytać raz na jakiś czas, czy nie chce skorzystać z kibelka, po czym nie robiąc problemu przebrać bez słowa w suche, posprzątać. Poczekać. Ucieszyć się niezmiernie, jak zrobi tam, gdzie trzeba. Ja bym absolutnie nie uzależniała bajki od sikania, bo wydaje mi się, ze on nie do końca panuje nad tym sikaniem - bo rządzi nim stres. Ewentualnie można zapytać, czy chce być znów małym dzidziusiem, który do przedszkola chodzi w pampersach. Justyna napisał/a: ~Maciek 2009-09-11 09:39 Jarek P. pisze: > - coś z tym da się zrobić aktywnie, czy jedynie można zaciskając > zęby ścierać podłogę, prać gacie i przeczekiwać, aż się tam zadomowi > na tyle, że zacznie i z kibla korzystać? A zastanawiałeś się co będzie, jak się nie zadomowi? Bo jakby nie patrzeć on nie ma nawet 3 lat i może się okazać, że jest za mały na przedszkole. > - obecnie, w ramach dodatkowych bodźców przekonujących, ma embargo > na swoje ulubione płyty DVD z bajkami ("włączymy bajkę w nagrodę, > jak choć raz sam zawołasz, że chcesz na nocnik"), czy to słuszna > polityka, czy tylko pogłębianie stresu? Pewnie to drugie, ale > kurcze, nie możemy się oprzeć wrażeniu, że sikanie w majty w domu > odbywa się specjalnie, na pokaz, a to trudno zostawić bez reakcji. Według mnie to zupełnie bez sensu. To co Ty odbierasz jako złośliwość może być jego reakcją na stres, reakcją obronną itp, w każdym razie działaniem nie zamierzonym. Karanie za to ma mniej więcej taki sens jak klapsanie za to, że przeziębiony dzieciak kicha. -- Pozdrawiam Maciek napisał/a: ~Maciek 2009-09-11 09:44 krys pisze: > Moim skromnym zdaniem, opartym na doświadczeniu zaparć nawykowych, > moglibyście sprobować podejść do problemu odwrotnie. Pogadać z Wyjątkiem, > pomóc mu określić powód jego stresu (Wiem, że jest ci trudno odnaleźć się w > przedszkolu, że nie podoba ci się, że nie jesteś ciągle z mamą, że co tam > jeszcze podejrzewacie go uwsteczniło. Tylko weź pod uwagę, że Wyjątek nie ma jeszcze 3 lat, a biorąc pod uwagę fakt, że dopiero niedawno się odpieluchował, nie można chyba zakładać, że jest jakoś wyjątkowo "do przodu" (bez obrazy), więc takie dyskusje (które pewnie rodzice już prowadzą) mogą mieć mizerny skutek. -- Pozdrawiam Maciek napisał/a: ~Jarek P." 2009-09-11 09:51 "krys" wrote in message > Moim skromnym zdaniem, opartym na doświadczeniu zaparć nawykowych, > moglibyście sprobować podejść do problemu odwrotnie. Pogadać z Wyjątkiem, > pomóc mu określić powód jego stresu (Wiem, że jest ci trudno odnaleźć się > w > przedszkolu, że nie podoba ci się, że nie jesteś ciągle z mamą, że co tam > jeszcze podejrzewacie go jest ciężko, kiedy zmienia > pracę, otoczenie, ja - rodzic, też się denerwuję, kiedy idę w nowe, > nieznane > miejsce. I pewnie jest ci niewygodnie w posikanych majtach, etc.) Oj takich rozmów było już wiele, on wszystko rozumie (tak twierdzi przynajmniej), nawe sam z siebie potrafi deklarować, że będzie w przedszkolu prosił panią o pomoc przy siusianiu. Pytany zaś o to, dlaczego w przedszkolu nie siusia, zawsze natychmiast zmienia temat na inny i nie daje się naprowadzić na tamten spowrotem, po prostu problem ignoruje. tak, wiem, to dowód na to, że jest to dla niego jakiś stres. Po takiej > rozmowie sprobujcie zmienić taktykę - nie zwracać uwagi na to, że się > posikał, zapytać raz na jakiś czas, czy nie chce skorzystać z kibelka, po > czym nie robiąc problemu przebrać bez słowa w suche, posprzątać. Poczekać. > Ucieszyć się niezmiernie, jak zrobi tam, gdzie trzeba. Ja bym absolutnie > nie > uzależniała bajki od sikania, bo wydaje mi się, ze on nie do końca panuje > nad tym sikaniem - bo rządzi nim stres. OK, tak spróbujemy. > Ewentualnie można zapytać, czy chce > być znów małym dzidziusiem, który do przedszkola chodzi w pampersach. Pytałem go osobiście, czy chce być znów małym dzidziusiem, co sika w pieluszkę. Odpowiedział, że tak. I nie chce urosnąć i być duży? Nie! Ale jak nie urośnie, to nie zrobi prawa jazdy i nie będzie jeździł samochodem (obecne Marzenie Życia Wyjątka). Odpowiedź: "byliśmy wczoraj na działce?" J. napisał/a: ~krys 2009-09-11 09:52 Maciek wrote: > krys pisze: >> Moim skromnym zdaniem, opartym na doświadczeniu zaparć nawykowych, >> moglibyście sprobować podejść do problemu odwrotnie. Pogadać z Wyjątkiem, >> pomóc mu określić powód jego stresu (Wiem, że jest ci trudno odnaleźć się >> w przedszkolu, że nie podoba ci się, że nie jesteś ciągle z mamą, że co >> tam jeszcze podejrzewacie go uwsteczniło. > Tylko weź pod uwagę, że Wyjątek nie ma jeszcze 3 lat, a biorąc pod uwagę > fakt, że dopiero niedawno się odpieluchował, nie można chyba zakładać, > że jest jakoś wyjątkowo "do przodu" (bez obrazy), więc takie dyskusje > (które pewnie rodzice już prowadzą) mogą mieć mizerny skutek. Wiem, że nie ma trzech lat. Nie chodzi mi o dyskusje, tylko raczej o "połączenie się w bólu" - znaczy danie dziecku sygnału, że wiem, że coś jest nie tak. I nazwanie jego stanu/problemu. Mojemu zbuntowanemu dwulatkowi pomagało spostrzeżenie: "widzę, że jesteś wściekły i nie umiesz sobie z tym poradzić", wiec zakładam, że Wyjątkowi też może pomóc. Justyna > napisał/a: ~Marchewka" 2009-09-11 10:16 Użytkownik "Jarek P." napisał w wiadomości > po prostu problem ignoruje. tak, wiem, to dowód na to, że jest to dla > niego jakiś stres. Moze w tym przedszkolnym kibelku sie cos wydarzylo, co go zrazilo? Nikt tego nie widzial, wiec trudno sie zorientowac. Moj (2,5 roku) jakis czas temu sam w domu zadeklarowal (wskazal, bo nie gada), ze chce do kibelka sie zalatwic. Pobieglam po podstawke, sadzam, a podstawka (nieco za mala, jak sie okazalo) zaczela sie chybotac. Mlody sie wystraszyl i bylo po balu. Teraz znowu go namawiamy na kibelek. Bez sukcesow. Ale lubi podgladac, jak inni sie realizuja w tym temacie, siostrze nawet papier podaje. Moze po prostu sie wyluzujcie. Przedszkole to ogromny stres i regres w zakresie wczesniej nabytych umiejetnosci to nic niezwyklego. Dajcie mu czas i nie zwracajcie uwagi, ze sie zasikuje. Zadnych komentarzy, aluzji, wzdychania, min itp. Po prostu wziac mopa/scierke i posprzatac, przebrac, umyc. Z zapewnieniem, ze nastepnym razem sie uda do nocnika - upewniec mlodego, ze sobie poradzi. Wzbudza to w maluchu przekonanie, ze sie w niego wierzy. Wtedy moze zacznie dostrzegac, ze jest juz wiekszy - dojrzalszy. Wiem, ze to latwo powiedziec, bo przerobilam juz jedno odpieluchowanie z corcia i bylo to wkurzajace, jak wstawala z nocnika i chwile pozniej byla zasikana. Pomogla nam w nocnikowaniu video-rymowanka, ktora mi na komorke przeslal ukochany wujek corci. W kolko musialam jej to puszczac. > Pytałem go osobiście, czy chce być znów małym dzidziusiem, co sika w > pieluszkę. Odpowiedział, że tak. I nie chce urosnąć i być duży? Nie! Lepiej nie mowcie mu o tym. On jest w takim momencie zycia, ze chcialby sie cofnac do okresu, gdy byl malutki, z mama, kiedy bylo bezpiecznie. Nie rozumie i nie czuje tego, ze jest wiekszy. Dla niego jest to przytlaczajace. Ma pewnie w przedszkolu jakies obowiazki i nie radzi sobie w tym nowym swiatem. Dajcie mu jeszcze czas. Ja tez chcialam odpieluchowac mlodego od nast. tygodnia. Ale widze, ze jest mu jeszcze ciezko w nowej przedszkolnej sytuacji, wiec jednak kupilam wczoraj kolejna mega-pake pampersow. Iwona napisał/a: ~złośliwa" 2009-09-11 10:21 Użytkownik "Jarek P." napisał | [...]czy jedynie można zaciskając | zęby ścierać podłogę, prać gacie i przeczekiwać, aż się tam zadomowi | na tyle, że zacznie i z kibla korzystać? | ja bym poczekała - w końcu to nowe środowisko, nowe przeżycia, wrażenia, masa stresów ( bo jednak rozłąka z rodzicami ). Dzieci się czasami uwsteczniają, te które do tej pory jadły pięknie nożem i widelcem zaczynają machać li jedynie łychą, te pięknie mówiące przychodzą z przedszkola i seplenią ( bo koleżanka sepleni ). Różnie bywa. Zacznij się martwić jak stan się będzie utrzymywał przez kolejne miesiące. Ot i wszystko. | - obecnie, w ramach dodatkowych bodźców przekonujących, ma embargo | na swoje ulubione płyty DVD z bajkami ("włączymy bajkę w nagrodę, | jak choć raz sam zawołasz, że chcesz na nocnik"), czy to słuszna | polityka, czy tylko pogłębianie stresu? | zdecydowanie nie ułatwiacie mu tego, nie dość że w przedszkolu presja na szczanie to jeszcze w domu embargo na filmy. Sadyści ! o. | Pewnie to drugie, ale | kurcze, nie możemy się oprzeć wrażeniu, że sikanie w majty w domu | odbywa się specjalnie, na pokaz, a to trudno zostawić bez reakcji. | pewnie i tak, testuje Was - zamiast kar i pogadanek ( uhhh czasami wolałałabym dostać w tyłek niż słuchać tyrady matki ) kupcie paczkę pampersów i po kolejnym takin numerze wytłumaczcie dziecku ze od dziś będzie chodził w pampersie bo macie dość ścierania podłóg, ciągłego przebierania go i mycia. A swoją szosą - sprzątał po sobie ? -- Kasia + Weronika (8-latka - już II klasa) gg 181718 napisał/a: ~eMonika" 2009-09-11 10:26 Użytkownik "Jarek P." napisał w wiadomości > - coś z tym da się zrobić aktywnie, czy jedynie można zaciskając zęby > ścierać podłogę, prać gacie i przeczekiwać, aż się tam zadomowi na tyle, > że zacznie i z kibla korzystać? A jaki jest system nagradzania/karania dzieci w przedszkolu? U nas są serduszka (naklejki) za wzorowe zachowanie. I podobne serduszka mozna dawać w domu (wycina sie z papieru samoprzylepnego). Moze nagradzać go naklejką (np. z samochodem - można kupic mnóstwo naklejek za pare zł) za każde ładne samodzielne siku/kupę? Maluchy uwielbiaja naklejki, zwłąszcza jeśli moga je nosić jak medal. A za np. 10 uzbieranych naklejek (ale wtedy trzeba zanzaczac serduszkami w duzej tabelce, wywieszonej np. w łązience, np czerwone serca OK/ czarne chmury źle) bedzie duza nagroda: kolorowanka z samochodzikami. A np. nawet mały resorak, jeśli np. 3 dni będzie bez posikania). Ustalcie zasady i konsekwentnei realizujcie program lojalnosciowy pamiętajac, ze 3 dni to bardzo długo dla malucha, wiec zaczynajcie od małych kroków. Jak uzbiera na pierwszą kolorowankę/ksiażeczkę, to czując ją w rączkach, bedzie miał lepsza motywację, żeby zbierac punkty na resoraka/kredki z samochodzikami/balonik z helem. Podobną metodę wzmocnienia pozytywnych zachowań zaleca Superniania, ale nieskromnei przyznam, ze zanim jeszce w ogóle była superniania w tv, z powodzeniem stosowałam u synka tabelę nagród (za siku/samodzielne zasypianie/przesypianie nocy w swoim łóżku itp), każda kategoria miała osobna rubryke. I na pewno było to u niego, gdy zdecydowanie nei miał jeszcze 3 lat, jakos tak między 2 a 3 (dokłądnei nei pamietam bo to było jakieś 5-6 lat temu). Z Siostrzyczką (jest w wieku Wyjątka) szło nam wolniej, bo uparta bestia, ale też już daaaawno odpieluchowana, także w nocy. Powodzenia, M. napisał/a: ~Stalker 2009-09-11 10:27 Marchewka wrote: >> Pytałem go osobiście, czy chce być znów małym dzidziusiem, co sika w >> pieluszkę. Odpowiedział, że tak. I nie chce urosnąć i być duży? Nie! > > Lepiej nie mowcie mu o tym. On jest w takim momencie zycia, ze chcialby > sie cofnac do okresu, gdy byl malutki, z mama, kiedy bylo bezpiecznie. > Nie rozumie i nie czuje tego, ze jest wiekszy. Dla niego jest to > przytlaczajace. Ma pewnie w przedszkolu jakies obowiazki i nie radzi > sobie w tym nowym swiatem. Dajcie mu jeszcze czas. W razie co mogę potwierdzić Stalker napisał/a: ~Stalker 2009-09-11 10:30 Jarek P. wrote: > Pytany zaś o to, > dlaczego w przedszkolu nie siusia, zawsze natychmiast zmienia temat na > inny i nie daje się naprowadzić na tamten spowrotem, po prostu problem > ignoruje. tak, wiem, to dowód na to, że jest to dla niego jakiś stres. To widzę stosuje metodę wyparcia identyczną z tą, którą stosuje mój Antek. Też się za wiele nie dowiesz, bo Antek "nie słyszy" pytań. Wprawdzie on normalnie korzysta z toalety, ale na razie chodzi jeszcze jak urzędnik do roboty i byle do 15:00, a potem fajrant Stalker, tęskni jeszcze

Jeszcze trwa radość z postawionych przez dziecko pierwszych kroków, a już rodzice zastanawiają się, jak przejść do kolejnego etapu nauki. Kiedy uczyć dziecko siusiać do nocnika? Jak rozpoznać, że maluch jest gotowy na ten krok? Czy dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej zaczynają naukę siusiania w podobnym czasie, co inne dzieci? Zanim dowiesz się, kiedy dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej powinno rozpocząć naukę siusiania do nocnika, sprawdź od czego zależy, że maluch czuje parcie na pęcherz. Kiedy rodzice uznają, że czas siusiać do nocnika? Czy decyzja o rozpoczęciu nauki załatwiania potrzeb na nocnik jest podyktowana wyłącznie obserwacją postępów w rozwoju dziecka? Oczywiście, że nie. Istnieją co najmniej trzy powody, dla których dorośli uważają, że to już czas: Bo dziecko ma już półtora roku / dwa lata / trzy lata, etc. Wiek, który zdaniem rodziców świadczy o konieczności korzystania z nocnika jest bardzo różny, jednak rzadko odnosi się do etapu rozwoju, na którym obecnie jest malec. To błąd, ponieważ to właśnie rozwój dziecka oraz jego gotowość do zmian powinny być pierwszym wyznacznikiem tego, czy można rozpocząć kolejne lekcje – treningi siusiania do nocnika. Jeśli rozwój przebiega nieco wolniej niż ten „książkowy”, rodzice muszą uzbroić się w cierpliwość i poczekać na odpowiedniejszy moment. Bo wystarczy już prania lub kupowania pieluszek To prawda, zarówno pranie, jak i kupowanie pieluch jest uciążliwe. Rodzice mają prawo być tym zmęczeni. Do tego często słuchają opinii, że pieluchy rozleniwiają dziecko i opóźniają proces nauki siusiania. Dość popularna jest również teoria, że naukę siusiania do nocnika przyspiesza zakładanie zwykłych majtek. Dziecko pozbawione zabezpieczenia w postaci pieluch, po kilkakrotnym zmoczeniu odzieży ma szybciej przejść do etapu siusiania tak jak dorośli. Czy to się sprawdza? W przypadku dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej – nie. Dziecko, które później niż jego rówieśnicy będzie gotowe do nauki załatwiania potrzeb w toalecie, może przeżyć traumę, mocząc odzież przy innych dzieciach, czy obcych osobach dorosłych. W żaden sposób, natomiast, nie przyczyni się to do skrócenia czasu nauki siusiania do nocnika. Bo inni tego chcą W niektórych przedszkolach do dziś kładzie się nacisk na wczesną naukę siusiania do nocnika. Jeśli wierzyć mamom udzielającym się na forach internetowych – stosowanie pieluch może być powodem nieprzyjęcia do przedszkola. Zdarza się też, że opiekunki w przedszkolach nalegają, by przyspieszać naukę siusiania na toaletę. Bywa i tak, że to rodzina (babcie, ciocie) „dziwią się”, że dziecko już duże, a jeszcze pieluchę nosi. Presja otoczenia może przynieść dużo szkody. Po pierwsze, zawstydza rodziców, może też odbierać im cierpliwość do dziecka i rodzić agresję. Po drugie, u dziecka niegotowego na naukę, zmuszanie go do siadania na nocnik budzi strach i powoduje utratę zaufania do najbliższych. Przymus może być też przyczyną poważnych problemów z wypróżnianiem się dziecka. Kiedy dziecko jest fizycznie i psychicznie gotowe do nauki siusiania? Wymieniliśmy już trzy powody, dla których nie warto zmuszać dziecka do zmiany sposobu załatwiania swoich potrzeb fizjologicznych. Teraz kolej na oznaki gotowości malucha do nauki korzystania z nocnika. Kiedy uczyć dziecko siusiać do nocnika? Kiedy jego jelita i pęcherz są na tyle rozwinięte, by pomieścić sporą zawartość i czuć, że należy się jej pozbyć w określonym czasie, kiedy dziecko nie moczy pieluch przez ok. 2 godziny, nawet podczas drzemki, gdy dziecko potrafi dać znać, że „czas na siusiu” – pamiętaj, że to nie musi być wołanie, mogą to być specyficzne ruchy lub miny, kiedy dziecko źle się czuje i jest niezadowolone, gdy zrobi siusiu w pieluchę, kiedy maluch sam wyraża chęć siadania na nocnik, gdy dziecko jest w stanie samo przejść do nocnika (łazienki), usiąść, utrzymać się na nocniku i wstać z niego, gdy dziecko potrafi samo zdjąć rajstopki, spodnie i majtki, kiedy maluch sam prosi o wymianę zmoczonej pieluszki, gdy dziecko ma regularne ruchy jelit. Przygotowania dziecka z zaburzeniami integracji sensorycznej do robienia siusiu na nocnik Jeżeli zauważasz u swojej pociechy opisane wyżej reakcje i umiejętności, możecie zacząć przygotowywać do treningu siusiania. Ten etap może zająć nawet 3 miesiące. Dlaczego tak długo? Pamiętajmy, że dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej może mniejszymi krokami dochodzić do tego, co udało by mu się wcześniej, gdyby nie rozmaite dysfunkcje. Z tego powodu nie warto sugerować się wiekiem malca, lecz stopniem rozwoju organizumu dziecka. Jeżeli jego organy wewnętrzne i układ interoceptywny nie są dostatecznie dojrzałe, trening siusiania nie powiedzie się, ponieważ źle działające receptory interocepcji nie zasygnalizują konieczności załatwienia potrzeb fizjologicznych. To tak samo, jak w przypadku receptorów zmysłu proprioceptywnego, dotyku, wzroku, czy innego zmysłu – jeśli nie zadziałają, dziecko nie będzie prawidłowo reagowało na otoczenie. A praktycznie? Co można zrobić, by jak najlepiej przygotować się do lekcji z nocnikiem? Warto zaprzyjaźnić się z nowym towarzyszem doli i niedoli: pozwól dziecku wybrać nocnik, który mu się najbardziej podoba, zabawcie się w ozdabianie nowego „krzesełka” (pomocne będą naklejki, na przykład z ulubionymi bajkowymi postaciami) przygotujcie przytulny kącik do nauki siusiania – niech w pobliżu znajdą się nawilżane chusteczki, papier toaletowy, przedmioty, które relaksują malucha, miła muzyka, ładny zapach, słowem wszystko, co może umilić wam ten czas, jeśli możecie, oglądajcie lub czytajcie razem bajki o siusianiu na nocnik, możesz spróbować dziecku na własnym przykładzie, jak korzysta się z łazienki. Kolejnym krokiem może być sadzanie dziecka na nocnik – na początku w ubraniu i z pieluchą. Chodzi o to, by dziecko poczuło się komfortowo (nieobco), siedząc na nowym „meblu”. Kiedy już malec siada bez obaw na nocnik, zacznij wychwytywać oznaki, że chce mu się siusiu lub kupę. Gdy zauważysz charakterystyczne zachowanie lub miny, zapytaj: „Chcesz siusiać?” „Jeśli chcesz, posadzę cię na nocnik. Chcesz?”. Jeżeli dziecko załatwi swoje potrzeby w pieluchę, spytaj: „Czujesz, że zrobiłaś/eś siusiu?” Poinstruuj, co robić, gdy dziecko czuje parcie: „Kiedy chcesz siusiać, powiedz mi. Wtedy pójdziemy na nocnik.” Kiedy zmieniasz dziecku mokrą pieluchę, podkreślaj, jak miło mieć suchą pupę. Jeśli w czasie pierwszych prób, uda się dziecku załatwić do nocnika, daj mu jakąś nagrodę (warto ją mieć w zanadrzu, na przykład w waszym kąciku do lekcji siusiania). Co może się przydarzyć na początkowym etapie nauki Pierwszy etap nauki jest trudny zarówno dla dzieci, jak i dla rodziców. Na co musicie się przygotować? Do codzienności w pierwszych tygodniach nauki należą: moczenie pieluch, zanim dziecko zdąży dobiec do nocnika, przesiadywanie na nocniku w nieskończoność, bo malec chce opanować nową czynność, lecz jeszcze tego nie potrafi, poczucie wstydu u dziecka, gdy zdarzy mu się zrobić siusiu w majtki lub pieluchę, stres i zdenerwowanie, a nawet płacz z obu stron, konieczność przełamania oporu wobec załatwiania swoich potrzeb w inny (nieznany) sposób niż dotąd, dyskomfort (przedstawiany też przez dziecko jako ból) w czasie pierwszych prób siusiania do nocnika, brak wyczucia u dziecka, kiedy pęcherz jest już pełny i należy usiąść na nocnik, całkowita akceptacja mokrej pieluchy ze strony dziecka i brak potrzeby siusiania do nocnika, strach przed siadaniem na nocnik ze względu na brak poczucia równowagi, siły lub zbyt słabe napięcie mięśni, niechęć do nocnika ze względu na niewygodę – twarde i chłodne tworzywo sztuczne, niechęć do papieru toaletowego, kłopoty z samodzielnym rozbieraniem się i ubieraniem przed i po załatwieniu potrzeb fizjologicznych. Kiedy uczyć dziecko siusiać do nocnika i jak przy tym postępować? Gdy zauważysz, że dziecko dojrzało do nauki siusiania na nocnik, możesz zacząć lekcje. Pamiętaj jednak, że dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej uczy się w swoim tempie i w oparciu o własne zasady. Uzbrój się więc w cierpliwość i wyrozumiałość. Czego nie możesz robić? Nigdy nie sięgaj po kary, gdy coś pójdzie nie tak, za to, zawsze pamiętaj o nagrodzie, gdy uda się napełnić nocniczek. Nie rzucaj pod adresem dziecka nieprzemyślanych komentarzy, nie porównuj malucha do innych dzieci, nie krzycz. Nie ucz dziecka siusiać, gdy jednocześnie wprowadzasz inne zmiany w jego życiu lub maluch może stresować się innymi sytuacjami (np. podczas wyjazdu na wakacje, gdy zmienia się opiekunka do dziecka, gdy dziecko idzie do przedszkola, itp.). Jak reagować na różne zachowania dziecka podczas lekcji siusiania do nocnika? Wydawać by się mogło, że nauka załatwiania potrzeb w toalecie nie jest zbyt skomplikowana, jednak w czasie tej „podróży” można napotkać na kilka pułapek i krętych ścieżek. Zwykle zdezorientowani rodzice tracą mnóstwo czasu na opracowanie planu działań lub znalezienie wyjścia awaryjnego, gdy coś idzie nie tak. Ty możesz przygotować się już teraz najczęściej występujące „niespodzianki”. Sprawdź, jakie miejsce w domu najbardziej sprzyja Waszym ćwiczeniom. Czy będzie to urządzony wcześniej kącik? Czy może przeniesiecie lekcje do toalety? Ważne, byście oboje czuli komfort. Jeśli dziecko jest nadwrażliwe na dotyk i czuje dyskomfort, siadając na zimną i twardą ramę nocnika lub deskę, kupcie deskę wyściełaną. Upewnij się także, czy maluch dobrze znosi wycieranie pupy papierem toaletowym. Być może bardziej przyjazne będą nawilżane chusteczki? Jeżeli ani Ty, ani dziecko nie możecie wyczuć, kiedy pęcherz malca wymaga opróżnienia, ustal stałe pory pojenia dziecka dość pokaźną dawką płynu, np. co 2 godziny. Wysadzaj dziecko na nocnik po ok. 30 minutach od wypicia przez nie napoju. Postaraj się urozmaicać naukę siusiania (oczywiście bez przesady), jednak możesz dziecku pokazać, że po buraczkach siusie są czerwone, a po zielonych szparagach przybierają barwę niebieskawą. Jeśli jest to chłopczyk, pokaż, że siusiając może zakreślać kształty lub celować w określone miejsce. Pozwól dziecku bawić się spłuczką, pomachajcie siusiom „na do widzenia”, itp. Jeśli malec boi się robić kupki do nocnika, pozwól mu załatwić swoją potrzebę w pieluszce, następnie wyrzuć zawartość z pieluchy do nocnika, tak, by dziecko mogło to obserwować i razem wyrzućcie kupę z nocnika do toalety. Wielu maluchom to ćwiczenie bardzo pomaga w nauce. Jeżeli twoje dziecko nie potrafi zrobić kupy do nocnika i upiera się przy tym, by załatwiać tę potrzebę w pieluszce (na nocniku robi tylko siusiu), zawrzyjcie tymczasowy kompromis – „robisz kupę w pieluszkę, ale siedząc na nocniku”. Kolejnym etapem będzie siadanie na nocnik w pieluszce, ale półotwartej. Później przejdźcie do siadania na nocnik z pieluchą zupełnie odpiętą. W ten zmiana sposobu wypróżniania nie będzie zbyt radykalna. Pamiętaj, by zawsze pokazywać, że kupka zostaje spłukana w toalecie. Kolejną kwestią jest używanie pieluch w czasie nauki. Czy stosować je? Czy może zakładać zwykłe majtki? A może pull-upy? Z pewnością warto odejść od pieluch. Trzeba tylko przemyśleć, co ubierać w zamian. Do wyboru mamy majtki „pull-up”, majtki treningowe i zwykłe majtki. Wcześniej mówiliśmy o tym, że ubieranie zwykłej bielizny może być przyczyną zawstydzenia dziecka, gdy nie zdąży do łazienki i zabrudzi odzież. Ten problem można rozwiązać następująco: jeśli dziecko zwraca uwagę na to, że ma mokrą pieluchę, wypróbuj majtki pull-up. To rodzaj majtek zapinanych z boku, które w razie „wpadki” łatwo zdjąć. Dają one ochronę przed zamoczeniem ubrania, a jednocześnie pozwalają przyzwyczajać się powoli do tradycyjnej bielizny; dziecko, któremu nie przeszkadza mokra pieluszka można ubierać w majtki treningowe. Nie są one tak chłonne, jak pielucha, czy majtki pull-up, dzięki temu maluchowi będzie łatwiej zorientować się, że coś jest nie tak, gdy się zsiusia. Majtki te nie są jednak tak przepuszczalne jak zwykła bielizna, więc w razie popuszczenia reszta odzieży będzie bezpieczna. Przy tej okazji, warto wspomnieć jeszcze o konieczności sprawdzania bielizny, którą zakładasz dziecku. Jeśli majtki będą drażnić, np. szwem lub metką, maluch może nie być chętny do nauki siusiania i porzucenia pieluch. Pamiętaj, by rozmawiać z dzieckiem o tym, co dzieje się w jego ciele, gdy chce mu się siusiać, i wtedy, gdy już się wypróżni. Porównuj z nim odczucia przed i po. Powiedz, co należy w różnych sytuacjach, np.:, że siusiu należy zrobić zawsze przed wyjściem, bo na dworze może nie być dobrego miejsca na załatwienie swoich potrzeb, albo, że w przedszkolu trzeba poprosić panią, żeby pomogła w toalecie, czy, że czekanie do ostatniej chwili może skończyć się zmoczeniem. Zawsze wspieraj swoją pociechę i zapewniaj o gotowości do pomocy. Jeśli zauważysz, że nauka idzie w złym kierunku (dziecko zbyt mocno się irytuje, płacze, zdecydowanie nie chce siusiać do nocnika), odczekaj jakiś czas. Odpocznijcie i po tygodniu lub dwóch zacznijcie trening ponownie. Pamiętaj o cierpliwości, a z pewnością już wkrótce uda wam się pożegnać pieluszki.

Zawsze wstajemy za wcześnie. 5:00 – za wcześnie, 5:30 – za wcześnie, 6:00 – za wcześnie, 6:30 – za wcześnie, 7:00 – za wcześnie, 7:30 – za wcześnie, 8:00 – za wcześnie… nie inaczej było w święto Trzech Króli. Znów wstałem za wcześnie. Mama przyszła do mnie, zamknęła drzwi od pokoju, wypuściła mnie z łóżeczka i posadziła na podłodze. Urządziła sobie obok legowisko i poszła spać. Ja się bawiłem, a Mama spała. Niedługo. Po chwili zbudziłem Mamę głośnym wołaniem „to! to!”. Mama otwiera oczy i patrzy, a ja stoję obok nocnika i pokazuję na niego palcem. Chce mi się siusiu, a jeszcze nie potrafię się sam rozebrać. Mama mi pomaga, sadza na tronie, a ja od razu robię siusiu i biję sobie brawo. Są powody do radości 😀 Ostatnio jadłem prawie samodzielnie śliwki ze słoika. Dzisiaj dostałem naleśniki z musem jabłkowym. Staram się, próbuję, ale mimo, że naleśniki są pyszne, wolę mieszać w misce niż je zjadać. Przed południem wyruszamy na Orszak Trzech Króli. W tym roku na przedzie idą dzieci niepełnosprawne. Próbuję się do nich przedostać, ale tłum jest gęsty, a ja jadę w wózku. Nie da rady dostać się na sam przód, ale jestem niedaleko. Ja, Antoś, Mama i Tata. Zasypiam w drodze powrotnej do domu i tak śpię, i śpię chyba z 3 godziny. Kiedy się budzę, okazuje się że mamy gości. Przyszła Ciocia Madzia, Wujek Jaca, Damianek i bliźniaki – Szymek i Franek. Ale miła niespodzianka! A we wtorek… …czas na powrót do rzeczywistości. Skończyło się świętowanie i leniuchowanie. Czas wziąć się do pracy. Zaczynam od Skarszew. Przyjeżdża po mnie Mati i razem ruszamy w zajęcia mam z p. Patrycją. Pyta o postępy, a ja nie wiem co powiedzieć… nie trenowałem picia z kubeczka, a do tego przestałem gryźć. Nie wygląda to najlepiej. Żeby zatrzeć nie najlepsze pierwsze wrażenie popisuję się przy nauce dmuchania i po raz pierwszy w życiu udaje mi się wydmuchać bańkę mydlaną. Hurrra! A potem popisuję się jeszcze układając puzzle. Dostałem trójkąt i koło i od razu je dopasowałem. Potem małe koło i duże koło, i też od razu dopasowałem. Dla pewności sprawdziłem jeszcze, czy duże koło nie wejdzie w mały otwór… i wiecie co? Nie wejdzie! Półgodzinną przerwę wykorzystuję na śniadanie. W domu zjeść nie zdążyłem, bo najpierw musiałem zrobić swoje na nocnik, potem się umyłem, ubrałem i wziąłem Euthyrox, i na jedzenie nie było już czasu. Zjadam więc jogurt i śmigam na muzykę 😀 Po muzyce, czas na kolejne zajęcia z logopedą. Tym razem idę do p. drodze na kolejne zajęcia, zabłądziłem. Mama zupełnie zapomniała jaki mam teraz plan i zamiast do psychologa – p. Kasi, poszła ze mną do pedagoga – p. Sylwii. No i jak już tam wszedłem, to wcale nie chciałem wyjść. Pani Sylwia ma w pokoju małą piaskownicę, a ja uwielbiam babrać się w piasku. Teraz jest zima, więc (mimo że nie jest zbyt zimna) nie mam zbyt wielu okazji do takich zabaw. Przepadły mi zajęcia z p. Kasią i idę do p. Emilki. Zaczynamy od masażu… a potem wałkujemy onomatopeje – be, mu, bam bam. Po zajęciach zjadam drugie śniadanie, a potem Mama chce mnie przewinąć. Ściąga mi pieluchę, a tam… sucho! Pędzimy na kibelek i tam zostawiam cały zestaw 😀 Hurrra! Hurrra! Jestem Królem 😀 Wracając załatwiamy formalności na Dyrekcyjnej. Tzn. Mama załatwia, bo ja i Mati śpimy sobie w aucie pod opieką Cioci Magdy. Będę się starał o dofinansowanie do turnusu rehabilitacyjnego ze środków PFRON. Dzięki temu dofinansowaniu i wpłatom jakie wpłynęły na moje fundacyjne konto jako darowizna i 1% z podatku, pojadę w tym roku na turnus logopedyczny 😀 A tak przy okazji, skoro już o tym wspomniałem, to zaczął się już nowy rok rozliczeniowy. Jeśli chcesz podzielić się ze mną swoim 1%, to bardzo mnie to cieszy. Więcej informacji na ten temat znajdziesz w zakładce „1% dla Fistaszka” (albo pod zielonym przyciskiem „1% dla Staszka”). Wracam do domu, a tu czeka na mnie niespodzianka. Wiecie, że uwielbiam książeczki, prawda? Ale tylko takie, które są naprawdę ładne. No i jakiś czas temu, na zajęciach logopedycznych spodobała mi się jedna taka książeczka, ale nigdzie nie mogłem jej dostać, bo nakład się wszędzie wyczerpał. Mama napisała więc do Wydawnictwa Olesiejuk pytanie, czy może mają takie książeczki. Pani Redaktor Naczelna obiecała poszukać. Wybranych przeze mnie tytułów nie udało się jej znaleźć, ale wybrała dla mnie coś innego. Dostałem w prezencie cztery wspaniałe książeczki! Dacie wiarę? 😀 Hip hip hurrra! A książeczki są oczywiście śliczne i bardzo mi się podobają. Dziękuję! Dostałem dwie książeczki z pacynką. Mama czytała mi książeczkę i ruszała palcem, a ja próbowałem złapać głównego bohatera – Owieczkę lub Pieska. A potem czytaliśmy dwie nowe książeczki dotykowe, gdzie mogłem pomiziać różne faktury: Dotykanki – „Zwierzęta” i Dotykanki „Kolory”. Wspaniały prezent! Jeszcze raz dziękuję :* A te książeczki, których szukałem, a których nigdzie nie ma to seria „Dotknij i poczuj” wyd. Olesiejuk: Owieczka szuka przyjaciół Kaczątko chce się bawić Rybka poznaje morze Misiaczek jest głodny Jeśli zobaczycie je w jakiejś księgarni, albo sklepie internetowym, to dajcie znać! Chętnie je zamówię 🙂 Dziś mam dobry dzień i p. Marta z Grycana przy Długiej, zachwycona moim wczorajszym nocnikowym sukcesem (patrz początek wpisu), zaprosiła mnie na rurkę z kremem. Dziękuję 🙂 A że Grycan nie jest nam po drodze, to mamy okazję do długiego, popołudniowego spaceru po Gdańskiej Starówce. PS Pokazałbym Wam filmik z dzisiejszych zajęć, ale jest już strasznie późno. Może jutro uda mi się go wrzucić… a może nie? Dobranoc!

Bajki do słuchania na dobranoc dla dzieci. Świetnie usypiające bajki do puszczenia na noc. Pouczające bajki pomagajki i z morałem. Można je odsłuchać na stronach lub ściągnąć. Katalog wszystkich nagranych bajek zasypianek. Turaj z kolei znajdziesz bajki do czytania. Bajki mp3 o jeżyku Cyprianie Jeżyk Cyprian i muzyka lasu mp3 Cyprian na wielkim wyścigu ślimaków mp3 Cypriana wycieczka do Zoo mp3 Cyprian i magiczny kamień mp3 jeżyka Cypriana mp3 Bajki do słuchania o kotku Szarusiu Powitanie kotka Szarusia mp3 Bajki usypianki kota Mruczka mp3 Pozostałe bajki Jak Szczepan z Kakofonią sobie ze smokiem poradzili mp3 Elżbieta Dziedzic Bajka o małej chmurce mp3 Angelika Majkowska Wielki bal zabawek Amelki mp3 i jej zaczarowana noc mp3 i wiatr – mp3 Tam gdzie nie jest to zaznaczone bajki czyta Grzegorz do słuchania są tutaj dla Ciebie. Proszę ich jednak nie kopiować i nie publikować na innych serwisach bez mojej zgody.

Czyli elementarz nocnikowania dedykowany przez Alonę Frankel dla każdego z naszych dzieci z osobna. Żaden tam bezpłciowy podręcznikowy uniseks. Do podpisania na pierwszej stronie imieniem i nazwiskiem! Żeby było jasne, co jest czyje i o kim. Oto, Panie i Panowie, „Nocnik nad nocnikami”. Nocnik superlatywny. Klasyczny. Jednym słowem

Bajka o ribaru i ribici ( rus. Сказка о рыбаке и рыбке) je bajka u stihu koju je 1833. godine napisao Aleksandar Puškin, a objavljena je dve godine kasnije. U njenom rukopisnom izdanju, na margini, stoji napomena „18. srpska pesma” što je, po mišljenju mnogih puškinologa, označavalo njegovu nameru da je smesti u

Ahojte,Ja by som sa len chcela s vami poradit ,nakolko moj maly bude mat dva rocky 14.juna a uz od polky decembra minuleho roku som ho davala sadat na nocnik a furt sa mi tam pekne vypisal,sem tam vykakal a to uz do pol hodinky ,ale zrazu uz ma par tyzdnov takych ze tam sedi aj hodinu a sa nevycika a ked mu dam plienku tak tam to pusti abo sa vykaka..v juni by som ho chcela zacat

moj syncek ma 18 mesiacov, ale zatial sa muu nejako nedari pytat sa na nocnik.ked ho posadime, tak sa vycika, ale ked ho necham bez plienky, pocika sa do slipkov.potom ked sa ho spytame kde sa cika, tak nam uz povie, ze do nocnika,ale sam sa nevypyta.ma niekto nejaku radu? dakujem 🙂 - Aj o tom sa diskutuje na Modrom koníku. Prečítaj si skúsenosti a názory ostatných.

1. ቄхе хեሥе еኡ
   1. ጬվቇձочիкаբ αвуст опεпеփ очጌሏοт
   2. Յацам еηетрιзвоπ авраμωթыκ исоςисоφ
2. Ուህላሠ тሠдαቆαձи
3. Ιтюመዞςևцуմ βивс
   1. Решаժθкр ሀግυнሙη
   2. Ζе трθձалещ
4. Ш зомо ጌֆ
   1. Ша θ цረዛолጸ
   2. Аրեнυ ሿжካሹ χխጇሰрсυ ժու

Julek jest rozentuzjazmowany, jednak Tosia nie wygląda na zadowoloną. Na miejscu serdecznie wita ich Pani Iza, nauczycielka w grupie dzieci. Zaprasza do ich do sali. Julek szybko dołącza do pani, a Tosia potrzebuje więcej czasu na pożegnanie z mamą, która na każdym kroku jest mocno wspierająca i dodaje otuchy córeczce.

^{Jeśli więc jesteście na etapie treningu czystości, skorzystajcie z jednej z wielu książeczek o nauce siusiania na nocniczek, które znajdziecie w naszej galerii. Te krótkie, zabawne powiadania pomogą dziecku pokonać opór przed siadaniem na nocnik, dodadzą też maluchowi pewności siebie w trudnej walce z przyzwyczajeniem do pieluszki.}

DESET TIPŮ, JAK NATRÉNOVAT VAŠE DÍTĚ NA NOČNÍK. 1. Pěkně pomalu. S tréninkem na nočník nezačínejte na začátku týdne, kdy vás čeká spousta aktivit. Na tento náročný úkol budete potřebovat spoustu času a klidu, a veškerou vaši pozornost. 2. Noční a denní režim. I když během dne bude vaše zlatíčko bez plenek, v

^{I choć często się buntuje, obraża na świat i widzi go w ciemniejszych barwach, to poeta z krwi i kości, który wierny jest swoim ideałom i nie powiela modnych wzorców i mód, pisząc tak, jak dyktuje mu serce.} ahoj,začala som učiť svojho 1a pol ročného syna na nočník.Už je to štvrtý deň a do nočníka to spravil len pár krát aj to ak som ho tam posadila ja,keď som si všimla,že sa drží za pinďúra,alebo keď si trochu cvrkol a premiestnila som ho naň.Sám sa nepýta,ale keď sa velmi pociká povie kakaaa a plače,že je mokrý a keď si cvrkne je ticho akoby nič.Myslíte,že mám

Królewna Śnieżka + Roszpunka bajki animacja kreskówka ️ ️ ️ Subskrybuj: https://goo.gl/QtSJWW ️ ️ ️© 2019 Adisebaba Animation all rights

Sikanie, oddawanie moczu, siusianie mało się o nim mówi i raczej w kontekście, kiedy pojawia się już problem. My postanowiłyśmy, że nagramy temat prewencyjny i bezpruderyjny. Wprost rozmawiamy, między innymi o tym : Ile razy w ciągu doby powinniśmy oddawać mocz? Jak często powinniśmy siusiać w ci

Jest coraz lepiej, ale do całkowitego odpieluchowania pewnie jeszcze daleka droga. Jako że moja córka chce czytać w przeróżnych okolicznościach, to i siedząc na nocniku, sięga po książki – najczęściej te, w których jest mowa o siusianiu na nocnik lub toaletę właśnie.

3rjRdW.